شیرآلات :
- شیرآلات مکش می بایستی از نوع دروازه ای OS&Y (ساقه متحرک) و شیرآلات رانش میتوانند از نوع دروازه ای OS&Y (ساقه متحرک) یا از نوع BUTTERFLY VALVE (شیر پروانه ای) باشند .
- شیر یکطرفه از نوع SWING CHECK VALVE میباشد که در خط رانش پمپ نصب میگردند .
- در مواقعی که بین قطر فلنج مکش و لوله مکش اختلاف سایز وجود دارد ، یک تبدیل خارج از مرکز می بایست استفاده شود .
- در مواقعی که بین قطر فلنج رانش و لوله رانش اختلاف سایز وجود دارد ، یک تبدیل مرکزی می بایست استفاده شود .
شیر کنترل مازاد فشار :
پمپ های آتشنشانی می بایستی دارای شیر کنترل فشار باشند تا در زمانیکه فشار پمپ در دبی صفر به اضافه فشار مکش از حداکثر فشار اجزای سیستم بیشتر شد این شیر عمل کرده و جریانی بین رانش و مکش پمپ و مخزن ذخیره بوجود میاید تا از گرم شدن پمپ و آسیب رسیدن به آن جلگیری نماید.محل نصب این شیرباید قبل از شیر یکطرفه باشد و هیچ شیری نباید قبل و بعد از آن نصب گردد.
شیر هواگیری اتوماتیک :
جهت هواگیری پمپ ها در زمان روشن شدن از یک شیر هواگیری اتوماتیک بر روی خروجی پمپ ها استفاده میگردد که بصورت اتوماتیک عمل هواگیری را انجام میدهد تا از گرم شدن پمپ و ایجاد پدیده کاویتاسیون جلوگیری نماید.
نصب فلومتر :
یک روش بهینه برای انجام تست پمپ اطفاء حریق نصب فلومتر است. در این روش می توان آب را به جای دورریز مجددا به مخزن بازگرداند.البته باید دقت کرد تا بازگشت جریان به مخزن موجب اغتشاش در آن و ایجاد اختلال در مکش نشود.
سوئیچ فشار:
مطابق NFPA سوئیچ فشار پمپ های اطفاء حریق در کنار تابلو کنترل نصب میشود.این سوئیچ به کمک یک خط سنجش فشار از روی کلکتور خروجی و با یک اتصال مناسب و نصب مانومتر و شیر تخلیه به سیستم اطفاء حریق متصل میگردد.سایز این خط نباید کمتر از 1/2 اینچ باشد .
تابلو کنترل (تابلو برق) :
– در بوستر پمپ های اطفاء حریق هر پمپ می بایست تابلو برق مجزا و سوئیچ مجزا داشته باشد.محل نصب تابلو برق میبایست به موتور نزدیک باشد و نحوه محافظت تابلو برق بایستی به طریقی باشد که در اثر آبی که از پمپ و اتصالات آن پاشیده می شود صدمه نبیند.
کلیه سیم کشی های پمپ خانه بایستی محکم و با پوشش و یا با لوله های محافظ فلزی ضد آب محافظت گردد.
حجم مخزن سوخت :
براساس استاندارد NFPA و کد 2-4-11 حجم مخزن سوخت بایستی از فرمول ذیل محاسبه گردد.
حداقل حجم مخزن = 5.07 لیتر به ازای هر کیلووات توان دیزل (یا یک گالن بر اسب بخار) + 5% جهت انبساط + 5% که در انتهای مخزن باقی می ماند .
به طور کلی حجم مخزن سوخت برای فضای کم خطر حداقل 3 ساعت، خطر متوسط 4 ساعت و پر خطر 6 ساعت بایستی در نظر گرفته شود .
باتری :
موتور دیزل بایستی مجهز به باتری برای راه اندازی و کنترل باشد. باتری ها باید ثابت و با دوام باشند و در نزدیکی استارتر موتور باشند.باتری ها باید بر روی پایه نگهدارنده بالاتر از کف نصب شوند تا امکان تمیز کردن زیر آنها فراهم باشد.
اگزاست :
جهت تخلیه دود حاصل از روشن شدن دیزل ، بایستی از لوله اگزاست مجهز به صدا خفه کن استفاده گردد.همچنین از لرزه گیر فلزی استنلس استیل جهت جلوگیری از ارتعاش استفاده گردد. برای انتخاب سایز مناسب لوله اگزاست از نرم افزار سایت CLARKE استفاده نمایید.لوله اگزاست پس از خروج از پمپ خانه بایستی به هوای آزاد مرتبط گرددو برای جلوگیری از ورود آب باران به داخل آن از اتصال 45 درجه استفاده گردد.
آزمایش های منظم مورد نیاز :
پمپ های آتشنشانی، در هر نوع و اندازه ای نه تنها باید بطور دوره ای و ترجیحا به روش روشن شدن خودکار (استارت اتوماتیک) آزمایش شوند بلکه گاه باید دستی نیز روشن شوند. بعضی می گویند این پمپ ها باید هفتگی آزمایش شوند (مانند آنچه در NFPA20 آمده است (و بقیه می گویند پمپ های دیزل، هفتگی و پمپ های الکتریکی، ماهانه نیازمند آزمایش هستند. این آزمایش ها شامل آزمون راه اندازی و کارکردی (بدون جریان آب) هستند، مانند روشن کردن خودرو در یک صبح زمستانی خیلی سرد. درباره زمان این آزمایش ها نیز نظرها متفاوت است اما به نظر بعضی کارشناسان خبره 30 دقیقه ای برای پمپ های دیزل و 10-15 دقیقه برای پمپ های الکتریکی (در هر نوع پمپ در سرعت نامی و دمای کاری عادی).
فصل پنجم استاندارد NFPA25، با نام بازرسی، آزمایش و نگهداری سیستم های اطفاء حریق بر مبنای آب (ویرایش 1998) شامل محدوده کاملی از آزمون های پیشنهاد شده و دوره تکرار آنهاست. NFPA25 راهنمایی های خوبی در هر مورد دارد.
آزمایش جریان آب :
همه پمپ های آتشنشانی باید دست کم بطور سالانه در شرایط جریان آب کامل آزمایش شوند و ویژگی های آنها در شرایط صفر، نقطه نامی و بیشترین خروجی اندازه گیری شود. به دلیل این که امکان دارد کارایی پمپ به تدریج کاهش یابد یا در اثر آسیب های موقت در مخزن آب مشکل ایجاد شود، به کمک نتایج سالانه آزمایش جریان آب می توان به دقت این مشکلات را نشان داد و پیش از نیاز به وجود پمپ ها در شرایط اضطراری، به حل این مشکلات کمک کرد. اکنون بسیاری از کارخانجات و مجتمع های صنعتی و ساختمانی از پیمانکاران مستقلی که در زمینه آزمایش پمپ های آتش نشانی تخصص دارند، بهره می گیرند. این پیمانکاران در زمینه قطعات یدکی و چگونگی انجام این آزمایش ها تخصص دارند و به نتایج خوبی رسیده اند.پمپ های آتشنشانی خیلی بزرگ دارای ابزار اندازه گیری جریان هستند تا آزمایش جریان بتواند بدون هدر رفتن هزاران گالن آب در دقیقه به سهولت انجام شود. از دبی سنج برای اندازه گیری نرخ جریان آب در یک سیستم بازچرخش استفاده می شود. معمولا پمپ های آتشنشانی با دبی های نامی بیش از gpm 2500 برای آزمایش دبی سنج دارند، اگرچه ممکن است پمپ های کوچک نیز نیاز به دبی سنج داشته باشند. گاهی اوقات شرایط نصب، امکان تخلیه نرخ جریان کل را فراهم نمی کند.
بازرسی کامل واحد :
پمپ های آتشنشانی باید دست کم هر هفته برای کنترل شرایط عمومی پمپ، محرک و کنترلر، بازرسی (و راه اندازی) شوند. بازرسی باید شامل خود پمپ، یاتاقان ها، محفظه آب بندی، مکش مخزن آب و رانش، صافی ها، کارایی پمپ، آژیرهای قطع برق، مخازن سوخت و منابع تغذیه الکتریکی باشد. محدوده بازرسی پمپ های آتش نشانی دیزل و بنزینی باید شامل باتری ها، سطح روغن، سیستم خنک کننده، تسمه ها و شیلنگ ها، و شرایط مکانیکی عمومی موتور باشد. محرک دیزل های آتش نشانی، مانند خودرو یا کامیون، به تنظیم سالیانه و دیگر نگهداری هایی که توسط سازنده مشخص شده است، نیاز دارد و یک مکانیک دیزل متخصص باید این کار را انجام دهد.
تمام کارکردهای کنترلر پمپ آتشنشانی باید حداقل سالیانه آزمایش شوند. سازنده کنترلر می تواند متخصص محلی را برای کمک در انجام این آزمایش ها، معرفی کند. پس از پایان آزمایش ها، باید گزارشی از آزمون شامل آزمایش های انجام شده و تنظیم همه ابزارهای دارای تاخیر زمانی تهیه شود. گزارش باید شامل نتایج آزمایش کارکرد پمپ، محرک و کنترلر باشد. مقایسه نتایج سال به سال می تواند مشکلات را پیش از جدی شدن آن آشکار سازد.
دیدگاهتان را بنویسید